Terugblik Amersfoort

Het is al weer meer dan een week geleden, dat wij de "Australian - Dutch
Connection" quiltshow in Amersfoort bezochten, maar ondanks, dat er
op heel veel blogs al heel veel foto's hiervan waren te bewonderen, ga ik
er toch ook nog een blogpost aan wijden. Gewoon voor mijzelf, omdat
dit zo'n hoogtepunt was in de laatste weken, waarin er zoveel te beleven
viel voor de quiltsters in Nederland. Deze blogpost ga ik zelf namelijk
vaak even terugkijken... Als je het leuk vindt, gewoon even meekijken!

De expositie, georganiseerd door het team van Petra Prins Patchwork
& Quilting vond plaats in de St. Joriskerk in Amersfoort, en vriendin
en ik besloten dit keer met de trein te gaan (wat voor mijzelf minstens
10 jaar geleden was, gehecht als ik ben aan mijn autootje) en dat was
eigenlijk heel comfortabel.

De kerk op zich is al een bezoek waard, en is een geweldige setting
voor een quiltexpositie.

Maar eerst was er koffie en een weerzien met twee quiltsters, die bij
onze "Amerika-groep" hoorden, een kennismaking met twee andere,
gezellige quiltsters en een weerzien met oude bekenden. Heel gezellig om
je weer te zien, Ineke, en Marianne: nu sta je dus op mijn blog, zoals
beloofd:

Toch zat ik hier eigenlijk al te popelen om de expositie te gaan bekijken,
want de quilts van Di Ford, met stip een van mijn favoriete ontwerpsters
(misschien wel de meest favoriete, denk ik...) had ik nog nooit in het echt
gezien. Ik was zo benieuwd naar haar broderie perse.
Wat een belevenis was het, om ze nu van zo dichtbij te kunnen bewonderen.
Drie rondjes heb ik gelopen langs haar quilts, en telkens was ik weer verrast
door een detail, dat ik eerder niet zag. Haar broderie perse is een diepe buiging
waard, zo mooi... Het was om stil van te worden. Daarom laat ik de foto's
van haar quilts hier zien zonder verdere tekst, want ik denk, dat haar werk voor
zich spreekt; tekst voegt hieraan niets meer toe.

Deze quilt had voor mij een wel overbekend middenblok, want hierin
werd voor de broderie perse ook gebruik gemaakt van het Palampore-panel
van Mary Koval:

Het machinale quiltwerk aan Di's quilts was ook zo fraai gedaan, dat ik
bijna zou overwegen om dit ook te gaan doen... (nog even diep over
nadenken).
De stofverwerking was ook bijzonder smaakvol:

Mijn favoriete quilt van Di Ford was deze, "Wick Hollow". Hoewel ik
helemaal geen "rose meisje" ben en meestal hou van de wat sprekendere,
stevige tinten, maar wel met een "antiek waasje", is dit een quilt als uit een
sprookjesboek, met de beleving van een ballet-voorstelling. Ik zou er zo
aan beginnen! Wie weet...

Die details!!!

Ook de rest van de expositie, het "Dutch" deel ervan was volop genieten,
met de prachtige quilts van Petra Prins.

Van deze vind ik de toile stof in het midden, dat Diana, de godin
van de jacht, voorstelt, geweldig mooi:

Nog meer moois:

Helemaal verliefd ben ik op het middenpaneltje van bovenstaand quiltje!
Die kleuren, en die vogeltjes...

Ook waren er enkele antieke quilts te bewonderen, begrijpelijkerwijze
zorgvuldig in glazen vitrines, zoals deze hexagonnenquilt uit 1840:

en deze chintz-quilt met nog steeds levendige, diepe kleuren:

Meer van deze tijd waren ook nog enkele Irish Circles-quilts, waarbij
ik deze wel heel erg mooi en origineel vond:

 Geen Ierse, maar Hollandse cirkels!

Het is een lang fotoverslag geworden, maar het is dan ook een expositie,
waar ik nog lang van ga nagenieten. En ik hoop, dat zo'n tentoonstelling
misschien nog een keer gaat plaatsvinden in de toekomst en wat zou het
dan geweldig zijn, als Di Ford er zelf bij zou zijn, want dit meisje heeft,
nu meer dan ooit, een workshop van Di hoog op haar verlanglijstje staan...
Nu alle inspiratie maar eens laten bezinken.
Hopelijk zijn jullie ook geinspireerd geraakt!

Een dag met Linda Collins bij De Quiltster

Ook in eigen land viel er afgelopen week heel veel te beleven op
quiltgebied. Terwijl ik nog niet klaar ben met mijn blog-verslagen
over de reis naar Amerika, was ik afgelopen week maar liefst twee
keer met vriendin Debby op pad voor echte quilt-geniet-dagjes!

Vorige week brachten we een bezoek aan de "Dutch-Australian
Connection" quiltexpositie in Amersfoort, en dat was een heerlijke
belevenis. Ik zal er deze week een aparte blogpost aan wijden, maar
heb nog niet de tijd gevonden om mijn (heel veel) foto's hiervan te
sorteren, want het was een drukke week, met daarnaast ook nog
Koningsdag en werkdagen...

Dus eerst een verslag van afgelopen zaterdag, onze dag met Linda Collins.
Linda is een Australische quiltverzamelaar, lerares en vooral een heel
gezellige quiltster, die heel enthousiast en boeiend kan vertellen over
haar collectie antieke quilts. De Australische tentoonstelling, die zij
jarenlang organiseerde, "Quilts in the Barn", is een begrip in de
quiltwereld, en heel veel bekende en beroemde quiltsters zijn daar te
gast geweest. En nu was Linda zelf te gast bij Marcha en haar moeder!

Het was genieten van de collectie antieke quilts, die Linda had
meegenomen, en waarvan vaak andere versies waren gemaakt,
soms in het klein, en soms met een ander ontwerp van het bestaande
blok.
Kijk maar eens, hoe geweldig mooi:

"Little Boys' Britches",
en hier in de schattige, verkleinde versie:

"Cheddar Tracks" in de originele uitvoering:

En in een variatie zonder de cheddar tussenbanen:

"Peppertree Crossing":

"Northward Bound":

De heel grappige en best intrigerende "Bennington Baskets":

Zo apart, deze mandjesquilt, want wat was de bedoeling van deze
quiltster, toen zij de rechter rij met blokken toevoegde? Had ze genoeg
van het maken van de mandjes, of gebruikte ze gewoon de allerlaatste
scraps van haar lapjes helemaal op? Bovendien zijn er 6 blokken met een
"cross" patchwork en het blok rechts onderin is weer helemaal anders.
Ik denk, dat ze gewoon niets van haar lapjes heeft verspild, omdat de
gebruikte deeltjes steeds kleiner worden. Maar zeker weten doen we dat
natuurlijk nooit.
Marieke en ik kregen spontaan zin in een "mandje per week" project.
Totdat deze beauty voorbij kwam, "Fireworks":

Dit was mijn favoriet! Ik vind de door het wassen en het gebruik
wat vervaagde tinten prachtig. Op veel plaatsen is de stof wat
weggesleten, maar het cheddar straalt, alsof de stof nieuw is:

Voor deze quilt kocht ik uiteindelijk de mallenset van Linda, want
deze gaat zeker op mijn wensenlijstje (rondje per maand dan maar?).

Wie zei, dat bruin geen kleur is (en dat heb ik werkelijk eens horen beweren
door een quiltster), heeft deze prachtige "Chocolate Mill" nog nooit gezien:

Na de show-and-tell gingen we zelf aan de slag, met een fraai
verzorgd stoffenpakketje, en wel aan een enigszins kleinere versie
van deze quilt, de "Strawberry Fields":

De uitvoering van Marcha zelf is ook prachtig, in deze kleurtjes:

Het was een dag om nog lang met heel veel plezier aan terug te denken!
Linda: it was such a pleasure to meet you, and enjoy your lecture and
wonderful quilts. I sincerely hope we will meet again, one day...

Kers op de taart van deze dag was ook nog eens, dat wij in het winkeltje
van Marcha zomaar de beroemde quiltstoffen- en patronen-ontwerpster
Jo Morton tegen het lijf liepen, die Linda kwam ophalen. Zij had er geen
bezwaar tegen om met Debby, Diana, Marieke en mij op de foto te gaan.

Marcha en Francis ook van harte bedankt voor de wederom perfecte organisatie
van deze dag (jullie weten, dat ik jullie agenda altijd goed in de gaten hou  ;))
en tot over 3 weekjes!

Inmiddels zijn er 2 bloemetjes ontstaan, en geniet ik nog fijn even na
van mijn gesigneerde boek van Linda ("Treasures from the Barn", verschenen
bij Quiltmania), de "gewonnen" pin van Linda en de heel originele houten
badge, die wij kregen, en die een prachtig aandenken vormt aan deze dag: