Summer Quilt Fair bij Petra Prins in Zutphen

Ik schijn er de laatste tijd maar niet genoeg van te kunnen krijgen, van
alle vitamientjes "Q". Na de masterclasses Design en Amish Handquilten
was het nu tijd voor een dagje ontspannen en genieten van quilts, quilt-
praatjes en quilt-handigheidjes.
Dus op naar Zutphen, naar de Summer Quilt Fair bij Petra Prins. Het
was wel heel vroeg op, want het is een fors eind rijden, 2 uur maar liefst,
maar voor een zo uit de hand gelopen hobby heeft een mens wat over.

En wat ben ik blij dat ik deze reis ondernomen heb. Het was een warm
weerzien met lieve quiltvriendinnen, en een warm welkom, waarbij we
allemaal van een eigen mok, koffie of thee en lekkers werden voorzien.
Daarna was het de beurt aan Betty Prins, met een fantastische show-and-tell.
Deze lieve mevrouw maakt al heel lang quilts en kan er zo boeiend over
vertellen. Wij genoten van haar verhalen over haar allereerste quilts, haar
familiequilts en "ode in stof" aan haar oma; over hoe zij in die beginjaren
lapjes uitwisselde met vriendinnen en de gedachten achter het kleurgebruik
voor bepaalde quilts. Geniet maar mee van de foto's van een aantal van
haar quilts:

Deze hieronder vind ik een wel heel verleidelijke mandjesquilt:

De foto was moeilijk te nemen, dus hieronder nog even een detail,
want wat vind ik dit prachtig:

Ook deze verleiding kwam voorbij, de Stonefields quilt, wat nu al een ware
rage aan het worden is in quiltland. En eerlijk is eerlijk, het lijkt me een
groot genoegen om aan deze quilt van Susan Smith te werken. Betty had
er dan ook heel veel plezier aan beleefd en had een flink aantal blokjes
klaar:

Na Betty en de lunch was het de beurt aan Judith, die hieronder op de foto
rechts Betty assisteert met het showen van de "Stonefields":

Judith vertelde een boeiend verhaal over de historie van de in quiltland
zo bekende en beroemde "Dear Jane"-quilt en zij nam ons mee naar de
jaren rond 1863, het jaar van datering van deze quilt van Jane Stickle.
Uit alles, wat Judith vertelde, komt ook haar liefde voor de historie van
deze quilt en van het quilten in het algemeen naar voren, maar haar ode
aan Jane is natuurlijk het allermooist vertaald in haar eigen "Baby Jane":

Een plaatje (en voor mij reden om mijn schoenendoos met 53 blokjes
's avonds weer eens even tevoorschijn te halen...).
En wat te denken van deze Baby Jane van Wilma Malenstein , die zij
speciaal voor deze dag in recordtempo van sashings en een batting had
voorzien, zodat zij geshowd kon worden. En wat een showmodel was zij!
Echt adembenemend mooi en van heel bijzondere stofjes, namelijk van
Spakenburgse dracht-stoffen, vele antiek en uit familiebezit, want Wilma
woont in Spakenburg:

Na al deze inspirerende verhalen en verrukkelijke quilts was het 's middags
tijd om zelf aan de slag te gaan. We kregen daar een persoonlijk tasje met
allerlei moois voor en er werd zo ingespannen gewerkt en geluisterd naar
de "juffen", dat ik totaal vergeten ben er foto's van te maken. Dus onder-
staande foto's heb ik op de tuintafel thuis gemaakt, tijdens het nagenieten
van deze dag.
Juf Judith gaf een workshop over de sashings en binding van de Dear Jane
en het gebruik van het o-zo-handige scheurvlies:

Betty leerde ons yo-yo's maken en gaf ons een schattig patroontje (en niet
te vergeten beeldige stofjes) om deze yo-yo's in te verwerken:

En van Gerda leerden we op een snelle en makkelijke manier hexagonnetjes
te maken en te "fussycutten", zodat je met 1 enkel (maar wel heel mooi)
stofje verschillende hexagon-bloemen kunt maken:

Helaas ben ik door de drukke bezigheden tijdens de workshopjes vergeten
om foto's te maken van de prachtige hexagon-quilts van Gerda, maar als
je daar-eens-kijkt (klik), kom je prachtige voorbeelden van het werk van
Gerda tegen.

Het was een lange, vermoeiende, maar toch heel veel energie-gevende dag, en
met recht een heerlijk begin van de quilt-zomermaanden.
Als laatste nog 1 fotootje, speciaal voor mijzelf, omdat ik Phebe zo mis,
nu ik eigenlijk alleen maar met de mysterie van Di Ford bezig ben.
Dit is het middenblok van de Phebe van Betty, en ik kan niet wachten tot
ik ook weer aan mijn Phebe verder kan, ook al is de mysterie nog zo leuk
om aan te werken...

Speciaal voor Phebe nam ik nog wat "groentjes" mee, want daarvan kun
je er nooit genoeg hebben:

Masterclass Traditioneel Handquilten (op een frame...)

Afgelopen vrijdag en zaterdag was het zo ver: mijn masterclass "Traditioneel
Handquilten op het frame". De class vond plaats in Dreischor (en dat is
gelukkig niet zo heel erg ver bij mij vandaan), in het meer-dan-verrukkelijke
quilt-snoepwinkeltje van Marcha, De Quiltster.
Het is altijd een klein feestje om naar dit winkeltje te gaan, kijk maar eens:

Je voelt je ook heel erg welkom, als dit op tafel staat:

Tijdens de koffie met dit lekkers (gemaakt door de zus van Marcha) werden
wij voorgesteld aan onze "juf" voor deze 2 dagen, de uit de Elzas afkomstige
Alexia Rosfelder. Zij heeft door het werk van haar man in diverse landen
gewoond en spreekt verschillende talen. Zo dicht bij het jaarlijkse quiltfestival
wonend, en als passie quilten hebben, heeft Alexia gefungeerd als tolk tijdens
dit festival. En op deze manier heeft zij de van oorsprong Amish quiltster
Esther Miller leren kennen, die haar wegwijs heeft gemaakt in het traditioneel
handquilten op het frame. Esther ondersteunt Alexia van harte bij het aan
anderen doorgeven van deze traditionele techniek en ze hebben regelmatig
onderling contact. 

Heel prettig voor ons, als quiltsters, dat Alexia in Veldhoven in
contact is gekomen met Marcha, wat nu dus resulteerde in deze
cursus. Het was de eerste keer voor Alexia, en best spannend, maar
wat is zij een lieve, duidelijke en vooral ook heel geduldige juf!
Want ook al was voor niemand in onze groep het handquilten helemaal
onbekend, er waren er toch maar weinig, die op zo'n echt groot frame
hadden gequilt.

Maar al snel was iedereen heel geconcentreerd bezig met het maken
van hele kleine steekjes:

De hierbij zo noodzakelijke hulpmiddelen werden besproken, uitgelegd
en vooral uitgebreid uitgeprobeerd, zoals de vingerhoedjes (zowel de
gewone als de duimquilt-vingerhoed van Ted), de naaldentrekker en
de bescherming van de vinger onder je werk. Deze porseleinen "needle-
glider" was voor mij ook een nieuw hulpmiddel en ik moest er wel
even aan wennen, maar na enige oefening moet ik zeggen, dat het best
wel fijn werkt, en dat mijn steekjes er echt heel klein door worden.

Alles ging heel ontspannen en rustig. De medecursisten waren ook zo
gezellig! Het blijft toch altijd weer heel bijzonder, als je als groep
quiltsters, die elkaar niet of nauwelijks kent, al na een paar uurtjes
volop gespreksstof hebt (over quilten ben je natuurlijk nooit uitgepraat);
er zo veel verschillen, maar nog veel meer herkenningspunten zijn.

Heel inspirerend ook was de mooie Amish quilt-in-wording van Alexia
(en niet te geloven, wat een kleine en regelmatige steekjes...):

Er werd heel hard gewerkt en flink geoefend,

en tussendoor vertelde Alexia heel boeiend over de Amish en Mennonieten
en hun levensovertuigingen.
En er was ook voldoende tijd voor overheerlijke lunches, gezellige thee-
pauzes, en een bezoekje aan het winkeltje. Ook werd er werk van elkaar
bewonderd. Heb ik altijd beweerd, dat ik er niks aan vind, aan English
paper-piecing, dan ga ik daar toch een klein beetje anders over denken,
als je deze hexagonnetjes (hele kleintjes!)-quilt-in-wording van Francis,
de moeder van Marcha, ziet:

Zo mooi, deze kleine hexagonbloemetjes op de donkerrode achtergrond,
en elk bloemetje weer anders.

Ik heb genoten van deze 2 dagen, waarvan het motto was

Bovenstaande tekst ga ik maar eens even printen voor in mijn eigen
werkkamer, als ik het geleerde in de praktijk ga brengen; kan best
handig zijn...

Alexia (I know you will read this post sooner or later): I hope you
have returned home safely. I want to thank you once again for your
kindness, your professionality and expertise and above all, your
patience! When you come again next year, I will certainly come
by and say hello...

Francis heel erg bedankt voor je lieve en goede verzorging van
ons, deze 2 dagen.
En Marcha... heel veel sterkte met de laatste loodjes.
En mede-cursisten: bedankt voor jullie vrienschappelijke gezelligheid.
We komen elkaar vast wel weer eens ergens tegen!

En voor iedereen, die dit ook wil... Alexia heeft beloofd, dat zij
volgend jaar deze cursus nog een keertje komt geven... ;)