Ooit haalde ik een grote pol sneeuwklokjes uit de tuin bij mijn schoon-
vader en plantte ze over in die van ons. Jaren lang hadden wij toen
sneeuwklokjes, ook nadat mijn schoonvader was overleden. Totdat wij
in 2003 ons huis grondig gingen verbouwen en ook de tuin op de schop
ging. Daarna nooit meer een sneeuwklokje gezien.
Totdat ik deze week dit in de nog kale border zag staan:
Na 8 jaar hebben we weer een sneeuwklokje, van een waarschijnlijk
verdwaald bolletje! Ik vond het echt een klein wondertje.
Wat ook een klein wondertje is, is de positieve uitslag van de echo
van mijn dochter gisteren. Haar kleintje bewoog volop en alles zat
er op en eraan. Gisterenavond mocht ik mijn kleinkind bewonderen
op de fotootjes van de echo, geweldig om te zien! Alleen moet er
nog een echo plaatsvinden over 10 weken, om te zien of de niertjes
goed werken. Het kleintje was zo beweeglijk, dat ze nu heel moeilijk
te meten waren. Ook was niet te zien, of het een jongetje of meisje
wordt, dus ook daarop nog 10 weken wachten. Maar dat het tot
dusver allemaal goed gaat, is na een vervelende start, een hele
geruststelling.
Voor deze meneer, die hier even in de tuin geniet, zal het ook een
hele verandering worden, maar gezien zijn goedmoedige, sullige
karakter, zal dat best goed komen.
Zon en plannen...
12 uur geleden