Nieuwe patronen en nog meer nieuws

Hoewel ik nog niet jarig ben (al duurt dat niet lang meer, want morgen word ik weer een jaartje ouder...), vond ik toch, dat ik wel eens even (door mezelf dan) verwend mocht worden. Zo nu en dan heb je dat gewoon even nodig. En er was een hele goede reden voor, namelijk deze patronen, waarnaar ik al geruime tijd had uitgekeken:

Het zijn quiltpatronen van Laundry Basket Quilts! Zo ver ik weet, waren ze in Nederland (nog) niet verkrijgbaar, maar Karen, eigenaresse van Aztec-Rose in Zwijndrecht heeft er op mijn verzoek een aantal besteld. En daar ben ik me toch blij mee! Het zijn prachtige applicatie-quilts, die ontwerpster Edyta Sitar aanvankelijk heeft bedoeld voor een combinatie van reproductiestoffen en batiks, maar die ook heel fraai zullen zijn in meer moderne tinten en andersoortige stoffen. Uiteraard ga ik zelf voor handapplicatie, maar ook machinaal zijn ze goed te maken. De mooiste vind ik het nieuwe patroon "Flower Box", een combinatie van patchwork en applicatie:

En ook het patroon "Sweet Sixteen", dat al wat ouder is, wilde ik graag hebben, voor ooit... Een echt tijdloos, klassiek applicatiepatroon:

En verder heb ik, zo net voor 2013, nog een nieuwtje te melden... Ik heb er heel lang over getwijfeld, maar ik ga het nu toch proberen: ik krijg mijn eigen Applicatie-Bee, ook bij Aztec-Rose!!! Al enkele jaren geleden kreeg ik de vraag, of dit wat voor mij was, met mijn passie voor appliceren. Toen vond ik, dat ik dat nog niet moest doen, want ik vond mezelf daar absoluut niet goed genoeg voor. Laat mij maar lekker appliceren in mijn "uppie" in mijn werkkamertje, daar word ik het gelukkigst van. Maar dan gebeuren er toch dingen, waardoor een mens gaat twijfelen. De quilt- winkel, waar ik altijd loyaal aan was, hield op te bestaan; elders in het land zijn wel leuke applicatie-groepjes, maar in deze regio niet. Veder is het nog maar de vraag, of de quiltclub, waarvan ik lid was, zal blijven bestaan en in welke vorm, en of ik dat dan nog wil.... en dan is er weinig contact meer met andere quiltsters, terwijl het juist zo leuk is om deze hobby te delen. Kortom, ik ga het gewoon een kans geven! Het lijkt me best een beetje eng, reuze spannend, maar ook geweldig, dat er - ook al ga ik er morgen weer een jaartje bij optellen - zo'n nieuwe uitdaging op mijn pad komt! Dus vanaf februari 2013 ga ik elke 1e zaterdagmiddag van de maand een Applicatie-Bee begeleiden (en nee, dat is dus geen lesgeven, maar ik kan door mijn ervaring en doordat ik het van een geweldige les- geefster heb geleerd, wel tips-en-trucs geven). Uiteraard hou ik jullie via mijn blog op de hoogte van hoe het zal gaan bevallen. Ben zelf minstens net zo benieuwd.... Nog even een foto van Lotus, want die groeit me toch hard! Zo hard, dat ze uit haar mandje gegroeid is. Maar de Kerstman bracht haar een mooie, nieuwe, rose-met-bruine polkadotmand en de diva heeft hem onmiddellijk goedgekeurd:

Zo, dat is best een lange blogpost geworden, zie ik! Ik ga nu snel boodschapjes in huis halen voor de visite van morgen. Iedereen al vast een Fijne Jaarwisseling gewenst, en een Voorspoedig en Gezond 2013! En omdat wij quilt(st)ers zijn, vooral ook veel mooie Creatieve uitdagingen in het nieuwe jaar en veel momenten, waarop wij dit kunnen delen in vriendschap!

Fijne Kerstdagen

High Tea Bee

We hadden ons er in de zomer al voor opgegeven, quiltvriendin Lydia
en ik en er heel erg lang naar uitgekeken, en gisteren was het eindelijk
zover: de Kerst High Tea Bee bij De Quilthoeve in Naaldwijk.

Al voordat we binnen waren, kwam de Kerstsfeer ons al tegemoet:

En binnen werden we minstens zo sfeervol en warm ontvangen door Ingrid
en Wendy.  Het was een weerzien met lieve quiltvriendinnen, een kennis-
making met mede-blogsters, en natuurlijk heb je als quiltsters-onder-elkaar
nooit gebrek aan gespreksstof.
En dan blijkt de naam van de prachtig verbouwde zolderetage,
"Het Kippenhok", wel heel toepasselijk gekozen. En die etage zag er bij
binnenkomst dus zo uit:

Zullen we even wat dichterbij kijken, wat er op de tafels stond?
Nou, dit dus:

..... en nog heel veel meer lekkers, dat echt heel slecht is voor de lijn, maar
wel bijzonder goed voor het humeur (en in januari gaan we weer lijnen).

Na de High Tea kwamen natuurlijk onze handwerkjes tevoorschijn en werd er
gequilt:

                                                    panel van Lydia

gepatched:

                                          heel mooi werk van Sipkje (ik hoop, dat ik haar naam
                                          goed heb onthouden en geschreven)

gebreid:

                                          Else was bezig aan een prachtige shawl, met een
                                          spannende techniek, waarbij naderhand in de
                                          shawl wordt geknipt (!) en waarbij ze me voordeed
                                          hoe je met twee kleuren kunt breien, zonder dat de
                                          draden om elkaar heen draaien (dat ga ik proberen!)





en gepunched:

                                          Ik kreeg van Marijke een mini-tutorial punchneedle en
                                          wat lijkt me dat geweldig leuk om een keer te doen!
                                          Binnenkort ben ik jarig en ik heb het materiaal, om dit
                                          te gaan doen, direct genoteerd op mijn verlanglijstje.

Maar het meest van alles werd er genoten van elkaars gezelschap:

Na afloop werden we ook nog eens allemaal verwend met een goodie-bag met
heerlijke inhoud. Ingrid en Wendy, als jullie dit lezen, enorm bedankt voor alle
verwennerij en de aandacht, die is besteed aan de sfeer en het lekkers! Het is
zeker voor herhaling vatbaar. En dat geldt ook zeker voor alle warme contacten
met de medequiltsters; ik hoop jullie allemaal nog een keer tegen te komen (al
dan niet tijdens een high-tea)! 

Klein...

Al heb ik een beetje een digi-dipje en komt er op een of andere manier
niet zoveel van bloggen, dat wil zeker niet zeggen, dat ik een quilt-dip
heb, gelukkig niet! En gisteren was er weer volop inspiratie hier in huize
Dorsman aanwezig.

Sinds een tijdje ben ik lid van een mini-Bee hier in de regio. We zijn maar
met zijn viertjes en houden afwisselend Bee bij iemand thuis, dit keer dus
bij mij.  En we waren maar met drie, want een van ons was jarig en vierde
dat natuurlijk thuis met de familie (Van Harte, K., alsje dit leest!).
En het was erg gezellig! De twee vriendinnen waren beiden bezig met hele
kleine steekjes,ieder op hun eigen manier.

Zij werkte aan een prachtige sampler, met hele kleine, pietepeuterige
steekjes (met leesbril +3 op lukte het haar net, maar ik heb het ook geprobeerd,
en mij lukte het dus niet, maar ja, ben ook wat ouder, he...):

En zij werkte ook aan prachtige, kleine en bewonderenswaardig regelmatige
quiltsteekjes:

En zelf was ik bezig met iets minder kleine steekjes, maar wel met een
klein werkje: een Kerst-ornamentje van Stacy Nash, op een toepasselijk
stukje borduurlinnen met witte stippeltjes:

Dit jaar moet de Kerstsfeer hier toch komen van de kleinere dingen...
De boom is dit keer bijvoorbeeld veel kleiner, want hij moet wat hoger
staan, buiten bereik van kleindochter-handjes en hondentandjes (en
uiteraard met onbreekbare versiering). Maar het begint nu wel een beetje
vorm te krijgen, de Kerstsfeer hier in huis:

Het is nog maar een klein beginnetje en deze week ga ik er meer vorm
aan geven.  Verder ga ik proberen deze Kerstdagen vooral te genieten van
kleine dingen, zoals daar is

.... een klein beetje uit te rusten (ik voel me de laatste tijd nogal uitgeput)
en een klein beetje voorpret te hebben van iets, dat ik volgend jaar ga doen,
wat ik een klein beetje spannend vind, maar ook heel erg leuk en creatief,
en waarvoor ik kleine lapjes ga gebruiken. Meer hierover in een volgend
blogje (en beloofd, zonder zo'n lange blog-pauze)!

Omdat het er al zo lang lag....

.....en omdat ik toch weer een klein beetje in Kerststemming aan het komen ben,
en omdat ik er gewoon zin in had:

Het eerste blok van de Scandinavian Christmas is helemaal klaar (en ik
ben begonnen aan het tweede blok). Een heerlijk werkje, lekker afwisselend
om te maken (met uitzondering van de ellenlange rand met kleine kruis-
steekjes dan...) en heel makkelijk om te doen met een kleine handenbinder
in de buurt (en dat geldt zowel voor Lotus als voor kleindochter Floor, op
wie ik de laatste tijd weer veel heb opgepast).

Wat ook fijne, kleine en makkelijke tussendoor-werkjes waren, zijn deze
twee dingen, gemaakt van een pakketje van Atelier Soetidee. Ik vind
haar patronen en pakketjes echt ontzettend leuk.
Dit is het speldenkussen geworden:

En dit het geurzakje, wat nog moet worden gevuld:

En mijn kleine quilt-assistente wordt al een echte grote meid:

Als we voldoende speeltjes meenemen, een lekker kluifje en een groot, zacht
kussen om op te liggen, houdt ze het soms wel een heel uur vol om mij
gezelschap te houden in mijn quiltkamer. Maar daarna moet er weer volop
gespeeld worden, want ze heeft bergen met energie! En zoals hier te zien is,
is ze ook een hele knapperd aan het worden, want ze leert haar voetjes vegen
als ze buiten heeft gespeeld:

Daar kunnen heel veel mensenkindjes nog wat van leren!

Verdriet....

Ter nagedachtenis aan mijn allerliefste oom Wim, die meer als een broer voor mij was.
Vandaag was zijn uitvaart.
Op 58-jarige leeftijd heeft hij de strijd tegen zijn ziekte moeten opgeven...
Ik ga hem missen.

Nieuwe Camelot-cirkeltjes

Het is me toch gelukt, samen met de opvoeding van Lotus, om deze maand twee Camelot-cirkels klaar te krijgen. Dat is het voordeel van met de hand werken, dat kun je altijd en overal even snel tussendoor doen. Dit is cirkel nummer 13 geworden:

En deze, cirkel nummer 12, had ik al eerder klaar, maar was ik even vergeten te laten zien, dus bij deze nog:

En hoe gaat het met de opleiding van mijn kleine, harige quiltassistente? Heel goed! Kijk maar...., op haar eigen manier wil Lotus deze cirkeltjes ook wel even laten zien:

Een ander hondje

Omdat de produktie op creatief gebied nagenoeg stil ligt door de opvoeding van de kleine Lotus, laat ik hierbij eens even een paar foto's zien van een heel ander hondje. Het is een hondje, dat ik heb genaaldvilt van schapenwol! Ik kreeg het geheel als pakketje voor moederdag en ik heb het al weer een paar maanden af, maar had de foto's nog niet geplaatst. Het was eens even iets heel anders om me met deze techniek bezig te houden! Eigenlijk is het een kwestie van eindeloos lang met de speciale (vlijmscherpe!) naalden in de wol prikken en al doende te proberen een hond te modelleren. En na vele uren prikken en wat lamme armpjes is dit hem geworden:

Ik heb voor deze Ierse Wolfshond wel zo nu en dan "gespiekt" op de blog van een heel bekende quiltster (bedankt voor het modellenwerk, Bregje...):

Het hele hondje is een ruime 12 cm hoog. Zeker iets om vaker te doen, want het resultaat is erg leuk (vind ik), maar ook tijdrovend. En hoe is het met het echte hondje?

Heel goed! Mevrouw is helemaal zindelijk, slaapt de hele nacht door (en in het weekend slaapt ze uit) en is redelijk gehoorzaam (alleen als ze geen andere mogelijkheid heeft dan). Het aan-het-lijntje-lopen zal een kwestie worden van heeeeel veeeeel geduld, want dat is niet echt haar "ding", maar ooit zal dat ook wel goed komen. Momenteel denk ik, dat de hele wijk veel plezier beleeft aan mijn pogingen haar mee te laten lopen, en ze zich soms dramatisch op haar rug werpt, een imitatie van een jojo geeft, buikschuiver speelt of standbeeld. Aan de andere kant, ze kan wel de krant halen:

of oma's handtasje:

Maar het belangrijkste, dat ik haar nu ga leren, is om mij gezelschap te gaan houden in mijn werkkamertje; met de continue aandacht, die Lotus nodig had, had ik niet de rust om te gaan zitten handwerken. Maar zo langzamerhand krijg ik bijna afkick-verschijnselen en wordt het hoog tijd (volgens mijn man ben ik hierdoor niet te genieten...) om weer eens heerlijk te gaan quilten. Dus haar mandje en speeltjes gaan deze week regelmatig mee naar de bovenetage, dan kan Lotus aan haar opleiding tot "quilt-assistent" beginnen!

De eerste week

De eerste week met de kleine Lotus zit er bijna op. En het is echt niet te bevatten, hoeveel zo'n puppy leert in een paar dagen; kom daar maar eens om bij een mensenkind!

Deze week is ze vrijwel helemaal zindelijk geworden! Ze doet alle plasjes en hoopjes buiten, wat wij heel erg knap vinden natuurlijk. Alleen het aan een lijntje lopen stuit op flink wat verzet nog steeds. Was het eerst geen enkele stap verzetten, nu zijn dat er "al" een stuk of zes, dus we gaan vooruit...

Ze is niet te paaien met lekkers of mooie woorden, "nee" is "nee" (we waren hiervoor gewaarschuwd van tevoren, een Tibetaantje is nogal eigenwijs), dus het zal erop neer komen, dat dit vrouwtje veel geduld zal moeten gaan hebben. Enige diva-aspiraties heeft ze ook! Mevrouw blieft niet met haar voetjes in nat gras en bepaalde soorten voer haalt ze nuffig haar neusje voor op. Maar ze windt iedereen om haar kleine pootjes, inclusief mijn stoere zoon, die het eigenlijk maar niks vond, dat er "nog zo'n bitch" (naar zijn zeggen) in huis kwam:

Het is bijna een dagtaak (maar gelukkig geen nacht-taak, want ze slaapt heel braaf van half twaalf tot ongeveer zes uur in de morgen, dus dat valt niet tegen), maar wat is ze een heerlijk ding en wat genieten we van haar:

En het is een groot plezier om haar samen te zien met onze kleindochter Floor:

Het lijkt wel of ze elkaar prima begrijpen en ze spelen echt met elkaar, dat hebben we ze eigenlijk niet hoeven leren:

Van bloggen is deze week vrijwel niets terechtgekomen, want er was wel heel veel toezicht nodig. Maar wat ik wel geweldig vond, zijn al jullie tips op mijn vorige blogpost! Ik heb ze allemaal gelezen en er heel wat toegepast! Super-bedankt daarvoor! Ik heb nu heel even een momentje om dit stukje te maken, omdat de kleine meid slaapt, maar ik hoop, dat er nu meer rust in huize Dorsman kan komen en ik ook weer een beetje tijd ga krijgen om jullie blogs eens bij te lezen en vooral om weer eens een naald op te pakken, want ik krijg bijna ontwenningsverschijnselen. Heb al een hele week niet gequilt, maar gelukkig wel een halve sok kunnen breien, dat is ook al wat...

Mag ik jullie even voorstellen.....

En hier is ze dan, de verrassing. Klein, nog geen kilo groot, maar met nu al een tamelijk grote persoonlijkheid:

Haar naam is Lotus! Ze is sinds gisterenmiddag ons nieuwste gezinslid en heeft nu al het hele huishouden om haar pluizige pootjes gewonden. Het is nog enorm wennen, na Don, die mij zonder woorden begreep en we spreken nog niet dezelfde taal. Komt ook misschien omdat zij een Oosters ras is, want ze is een Tibetaanse spaniel.

Ze ligt, terwijl ik dit stukje intik, op mijn schoot, en dat is best lastig typen... En hoe is de afgelopen nacht gegaan? Super! Ze ging om kwart voor 12 het benchje in en sliep tot kwart voor 7, dat vonden we heel erg knap. Minder fijn is, dat ze absoluut niet gewend is om een halsbandje om te hebben, of aan het riempje te lopen, en ze heeft ook een vreselijke hekel aan lopen in nat gras. Het gevolg van dit alles is, dat ze weigert buiten haar plasjes en grotere boodschapjes te doen. Vanaf vanmorgen 7 uur is er nog niets gebeurt (eigenlijk ook wel knap). Wie er nog tips heeft, die zijn van harte welkom (het lijkt dan misschien wel meer op een hondenforum dan op een quiltblog, maar ik weet, dat er veel blogsters honden hebben). Wat hebben we tot nu toe geprobeerd: - lokken met iets lekkers: totaal niet in geinteresseerd - halsbandje om in huis: blijft uren krabbelen - om het uur buiten zetten : er gebeurt niets

Alle tips zijn meer dan welkom (en ze waren ook niet te vinden in mijn Martin Gaus-puppyboek). Verder nog even alvast excuses, dat ik de komende tijd niet zoveel tijd heb om te reageren op jullie blogs, maar dat hoop ik ooit in te halen, want het is niet zo, dat ik niet geinteresseerd ben, verre van dat. Maar mijn computer staat boven, en ik ben nu veel beneden, van- daar. Zo, nu ga ik weer even naar buiten met de kleine dame, eens kijken of er nog "wat" komt. Iedereen een heel fijn weekend!

Drie verrassingen binnen twee dagen

Na een heerlijk weekendje Duitsland, met heel mooi weer, waar we met het hele gezin-met-aanhang enorm van hebben genoten, wachtten er thuis wel drie verrassingen! In de eerste plaats was daar het berichtje, dat ik de give-away van een serie prachtige lapjes had gewonnen van Conny. Vandaag ontving ik ze met de post, en wat zijn ze prachtig, van French General, helemaal de kleurtjes, waar ik zo van hou:

En bovendien won ik ook nog eens de give-away van Marion: een superleuk boek over het breien en haken van knuffels. Ik ga er snel iets uit breien voor Floortje:

Maar de allergrootste verrassing kreeg ik maandag te horen, en dat kwam heel erg onverwacht.... Floortje en ik hebben er vandaag de voorbereidingen voor getroffen:

... en morgen gaan we deze "verrassing" ophalen! Nog even, als laatste, een heerlijke foto van ons weekendje in Duitsland (niet iedereen staat erop, maar even voor de indruk):

Als ik morgen even tijd heb (wat best nog wel valt te bezien), zal ik jullie voorstellen aan deze kleine verrassing. In ieder geval ga ik vanavond vroeg naar bed, alvast voorslapen....

"Tante Ageeth, kom je even kijken?"

Gisterenmiddag werd ik gebeld door mijn (enigste) nichtje van 8 jaar, en zij wilde heel graag, dat ik even kwam kijken, want haar papa (mijn broer dus), had haar kamertje mooi behangen en ze was er heel trots op. Nou, dan stap ik dus snel in de auto, want als je mijn enigste nichtje bent, en ik haar enigste tante, dan is er natuurlijk geen andere optie, dan gebeurt dat direct! En wat had ze een binnenpret, want er wachtte me een hele grote verrassing:

De quilt, die ik maakte voor haar zevende verjaardag, was opgehangen en het behang was zelfs qua kleur er helemaal op afgestemd! De "Life is a Celebration"-quilt zit nog een beetje in de kreukels, omdat hij opgevouwen is geweest, maar hij moest direct worden opgehangen om mij te verrassen. Wat een lieve nicht! Het afgelopen jaar werd hij regelmatig door haar uitgevouwen en bewonderd en nu is ze geweldig blij, dat hij eindelijk hangt! En als je dan een quilt voor iemand maakt, dan is er niets mooiers dan te zien, hoe trots ze is. Lieve Manouk, ik heb hem met liefde voor je gemaakt, je weet de betekenis van de blokjes en ik vind het super, dat je het zo waardeert, en dat voor een meisje van 8 jaar! En daarom je foto op mijn blog, beloofd is beloofd!

Nu ga ik snel boodschapjes doen, want morgen vertrekken we voor een lang weekend naar onze Oosterburen (enne... het huis blijft achter in de zorgzame handen van mijn (karate-)zoon...), om er even een keertje tussenuit te zijn. Daar komt bijna nooit wat van met een man-met-een-eigen-bedrijf, maar nu gaan we het er even van nemen en we hopen op in ieder geval droog weer. Er zal wel niet veel van hand- werken terecht komen, want ook kleine Floor en haar papa en mama gaan mee, maar heel optimistisch pak ik toch wat in, want een dag zonder handwerken, dat gaat eigenlijk niet. Dus mijn nieuwste paar sokken-in-wording, dat net op de naaldjes staat, gaat mee:

en heel wat bolletjes haakkatoen, want afgelopen dinsdag hebben jongste dochter en ik een workshop "Granny Squares"-haken gevolgd, en dat is nog een hele uitdaging als je zo weinig haakervaring hebt als wij. Maar er is een beginnetje gemaakt en we blijven lekker dooroefenen, want uiteindelijk wil mijn dochter een sprei op haar bed:

Fijn weekend allemaal!!!