Stil, maar niet rustig

Het is de afgelopen maanden stil geweest hier op mijn blog, maar dat
wil niet zeggen, dat het rustig is hier. De stilte is gewoon het gevolg
van het stiekem werken aan het project voor een klein meisje.
Heel veel hexagonnetjes werden er gemaakt,

vervolgens uitgelegd tot bloemetjes en zogenaamde "diamanten"

en daarna met kleine steekjes aan elkaar genaaid.

Het is voor mij de allereerste keer, dat ik een wat groter project maak met
hexagonnetjes (van een halve inch in dit geval), op een enkele hexagon-
bloem na, en ik moet eerlijk zeggen, dat ik er erg van geniet. Het is een
heel relaxed werkje, en makkelijk tussendoor te doen (even een kwartiertje
bij de koffie), mee te nemen (tijdens het oppassen op de kleinkindjes) of
bij de televisie.
En na de stevigere, heldere kleuren van de Palampore is het werken met
deze zachte, lieve tinten en de schattige motiefjes heerlijk!

Al valt de hoeveelheid werk ook weer erg tegen, zoals eigenlijk alles van
het quilten. Je verkijkt je echt snel op het werk, dat er nog in gaat zitten.
Ik ben begonnen in de eerste week van september, in onze vakantie en nadat
de Palampore-top klaar was en dacht de klus wel even te klaren in een maandje
of 2, maar dat loopt toch weer anders, met allerlei prive-dingen, die ook veel
tijd nemen. Maar ik heb het maar losgelaten, dat het voor de geboorte van
onze kleindochter klaar moet zijn, en vind de aandacht voor mijn gezin, dat
momenteel even nodig is, belangrijker. Toch ben ik momenteel aan de
laatste border bezig van dit lieve cribquiltje, dus hoop volgende week aan
de afwerking te kunnen beginnen. Die afwerking is een beetje intimiderend,
want ik heb besloten om dit quiltje met de naaimachine te gaan quilten (wie
had dat gedacht?), vanwege de snelheid, maar voel me daar nog enigszins
onzeker in, maar wie niet waagt...
Dus al met al was er weinig te bloggen, want de a.s. mama mag er nog niet zo
veel van zien! Misschien alleen een stukje achterkant...

Volgende week is eigenlijk "de datum", waarop ukkie wordt verwacht, al
hebben wij de ervaring, dat onze kleinkindjes er altijd wat langer voor
uittrekken dan de gemiddelde 40 weken.  Voor de a.s. mama is het
gewoon hard nodig, dat ze komt, want vooral de laatste weken heeft ze
het erg zwaar en heeft zij zelf te kampen met nogal wat vervelende gevolgen
van haar zwangerschap.
Inmiddels is er een allerliefst kamertje, dat klaar is voor de komst van ukkie.
Ik vind het prachtig "gestyled" door mijn kind.  Er zitten heel wat
handgemaakte spulletjes in, zoals het zwanenhoofd boven het bedje, en
ik heb er zelf ook zo'n zwak voor, handgemaakte dingen...

Een spannende tijd dus hier, maar ook een mooie, verwachtingsvolle tijd.
En dat allemaal zo net voor de Kerstdagen...

Tussendoor heb ik ons huis subtiel in Kerstsfeer gebracht. Eigenlijk met
maar heel weinig, alleen een kleine Kerstboom, wat extra klokjes van
zink, en vooral wat natuurlijk Kerstgroen.

Ik kijk uit naar de Kerstdagen, die hopelijk wat rust brengen in ons hectische
leven (mijn man heb ik vooral de laatste 2 weken nauwelijks gesproken, en
dat is zeker een nadeel van een eigen bedrijf), wat gezelligheid, lekker uit
eten met familie, een goed gesprek, en waarschijnlijk zelfs nog wat steekjes.

Ik wil jullie bedanken voor de vele leuke en lieve reacties, die ik altijd
op mijn blogjes krijg en ben dankbaar voor de goede vriendschappen,
die hieruit zijn ontstaan. Zodra ons kleinkind er is, horen jullie het, en
anders wil ik jullie op deze plaats alvast Heel Gezellige Kerstdagen
wensen en een mooi, creatief, maar bovenal gezond 2018!