Terugblik Amersfoort

Het is al weer meer dan een week geleden, dat wij de "Australian - Dutch
Connection" quiltshow in Amersfoort bezochten, maar ondanks, dat er
op heel veel blogs al heel veel foto's hiervan waren te bewonderen, ga ik
er toch ook nog een blogpost aan wijden. Gewoon voor mijzelf, omdat
dit zo'n hoogtepunt was in de laatste weken, waarin er zoveel te beleven
viel voor de quiltsters in Nederland. Deze blogpost ga ik zelf namelijk
vaak even terugkijken... Als je het leuk vindt, gewoon even meekijken!

De expositie, georganiseerd door het team van Petra Prins Patchwork
& Quilting vond plaats in de St. Joriskerk in Amersfoort, en vriendin
en ik besloten dit keer met de trein te gaan (wat voor mijzelf minstens
10 jaar geleden was, gehecht als ik ben aan mijn autootje) en dat was
eigenlijk heel comfortabel.

De kerk op zich is al een bezoek waard, en is een geweldige setting
voor een quiltexpositie.

Maar eerst was er koffie en een weerzien met twee quiltsters, die bij
onze "Amerika-groep" hoorden, een kennismaking met twee andere,
gezellige quiltsters en een weerzien met oude bekenden. Heel gezellig om
je weer te zien, Ineke, en Marianne: nu sta je dus op mijn blog, zoals
beloofd:

Toch zat ik hier eigenlijk al te popelen om de expositie te gaan bekijken,
want de quilts van Di Ford, met stip een van mijn favoriete ontwerpsters
(misschien wel de meest favoriete, denk ik...) had ik nog nooit in het echt
gezien. Ik was zo benieuwd naar haar broderie perse.
Wat een belevenis was het, om ze nu van zo dichtbij te kunnen bewonderen.
Drie rondjes heb ik gelopen langs haar quilts, en telkens was ik weer verrast
door een detail, dat ik eerder niet zag. Haar broderie perse is een diepe buiging
waard, zo mooi... Het was om stil van te worden. Daarom laat ik de foto's
van haar quilts hier zien zonder verdere tekst, want ik denk, dat haar werk voor
zich spreekt; tekst voegt hieraan niets meer toe.

Deze quilt had voor mij een wel overbekend middenblok, want hierin
werd voor de broderie perse ook gebruik gemaakt van het Palampore-panel
van Mary Koval:

Het machinale quiltwerk aan Di's quilts was ook zo fraai gedaan, dat ik
bijna zou overwegen om dit ook te gaan doen... (nog even diep over
nadenken).
De stofverwerking was ook bijzonder smaakvol:

Mijn favoriete quilt van Di Ford was deze, "Wick Hollow". Hoewel ik
helemaal geen "rose meisje" ben en meestal hou van de wat sprekendere,
stevige tinten, maar wel met een "antiek waasje", is dit een quilt als uit een
sprookjesboek, met de beleving van een ballet-voorstelling. Ik zou er zo
aan beginnen! Wie weet...

Die details!!!

Ook de rest van de expositie, het "Dutch" deel ervan was volop genieten,
met de prachtige quilts van Petra Prins.

Van deze vind ik de toile stof in het midden, dat Diana, de godin
van de jacht, voorstelt, geweldig mooi:

Nog meer moois:

Helemaal verliefd ben ik op het middenpaneltje van bovenstaand quiltje!
Die kleuren, en die vogeltjes...

Ook waren er enkele antieke quilts te bewonderen, begrijpelijkerwijze
zorgvuldig in glazen vitrines, zoals deze hexagonnenquilt uit 1840:

en deze chintz-quilt met nog steeds levendige, diepe kleuren:

Meer van deze tijd waren ook nog enkele Irish Circles-quilts, waarbij
ik deze wel heel erg mooi en origineel vond:

 Geen Ierse, maar Hollandse cirkels!

Het is een lang fotoverslag geworden, maar het is dan ook een expositie,
waar ik nog lang van ga nagenieten. En ik hoop, dat zo'n tentoonstelling
misschien nog een keer gaat plaatsvinden in de toekomst en wat zou het
dan geweldig zijn, als Di Ford er zelf bij zou zijn, want dit meisje heeft,
nu meer dan ooit, een workshop van Di hoog op haar verlanglijstje staan...
Nu alle inspiratie maar eens laten bezinken.
Hopelijk zijn jullie ook geinspireerd geraakt!