Lancaster Quiltshow 2017

Zo net voor het weekend het perfecte moment om een verslag, maar
vooral heel veel foto's te plaatsen van ons bezoek aan de
Lancaster Quiltshow 2017, tijdens onze reis naar Amerika. Want
dan kun je er uitgebreid van genieten met een kopje thee of koffie
erbij, of 2 kopjes...

Dit was de Best-In-Show, "Aztec Sunset" van Linda Roy:

Een prachtige quilt, daar niet van, maar niet het hoogtepunt voor
onze groep, tijdens dit bezoek aan de Lancaster Quiltshow.
Dat was toch voor ons ontegenzeggelijk het feit, dat onze reisgenote
Simone de Haan een quilt had ingezonden voor deze show, en tot
onze grote vreugde de eerste prijs behaalde in haar categorie!
Supertrots zijn we op haar!!! En ze mag heel terecht zo trots zijn
op haar prestatie.

Hier showt ze ons haar "It's not easy being green 5", en ik heb hem
heel aandachtig van dichtbij bekeken, en begrijp heel goed, waarom
zij deze prijs zo terecht heeft gewonnen. De stoffen heeft zij zelf
hand-geverfd, en de afwerking is subliem. Hij heeft een onzichtbare
binding, en hangt heel strak, zonder ook maar enigszins te bobbelen;
dik verdiend, Simone!

Maar er waren nog veel meer quilts, waar ik zwaar van onder de
indruk was.
Kijk maar eens mee:

Dit lijkt een foto van een kussentjes-display, maar het is toch echt
helemaal gequilt! Ongelooflijk.... (Silk road sampler van Melissa Sobotka).

Deze is ook zo ontroerend mooi:

Onderstaande quilt in hetzelfde genre, won heel terecht de "Best Wall Quilt
Award":

("Stick with me kid" van Jan Berg-Rezmer). Let op die weerspiegeling
in het water...

We hebben ons echt verbaasd over de kwaliteit van de quilts, die hier
hingen, zo mooi, en zo knap gemaakt. Even een impressie van wat
machinaal gemaakte quilts:

("Moonflower" van Molly Hamilton: Best Original Design Award)

Heel apart en "vernieuwend" met een soort lamellen, die een apart
doorkijkje bieden naar het motief erachter:

Of wat te denken van deze Venetiaans aandoende quilt, met super
oog voor detail?

Als tegenhanger ook prachtige, tijdloos mooie hexagonnen

en al even tijdloos-mooi, traditioneel werk in ecru-rood-groen

en heel knap machinaal quiltwerk.

Een "Mariner's Compass" met doordacht gebruik van de ombre
achtergrondstof:

Maar nu over naar de categorie, die voor mij persoonlijk toch altijd
het meest indrukwekkend is, en die mij zeer na aan het hart ligt,
dus het echte, onvervalste, geduldige handwerk, zowel voor wat
betreft het maken van de top (en dan veel applicaties natuurlijk;
smullen!) als voor wat betreft het handquilt-werk. Al die liefdevolle,
geduldige steekjes van deze quiltsters maken mij nederig; diep
respect heb ik ervoor, dat in een wereld van steeds sneller, steeds
meer in minder tijd,  dus met behulp van steeds meer machines,
er toch nog veel (maar helaas wel minder) quiltsters zijn, die met
zoveel liefde zoveel tijd in deze meesterwerken stoppen.
Het heeft mij eens te meer doen besluiten, dat het niet gaat om
kwantiteit, maar om kwaliteit, en dat ik zelf ook zeker op deze
manier wil blijven quilten.

En als allereerste valt in deze categorie voor mij vooral het werk
van de Duitse Andrea Stracke. Wholecloth quilts maakt zij, en
zijn ze vanaf een afstandje misschien wat minder uitbundig,

de details zijn adembenemend mooi:

De "Best Hand Workmanship Award" ging naar de quilt "My sweet house
with Kirara" van de Japanse Ayako Kawakami.

Meer handquiltwerk, dat je laat beseffen, dat je nog een lange weg
te gaan hebt, voor je ooit dit niveau bereikt (als dat al ooit gaat
gebeuren voor mij...):

(gehele quilt)

(gehele quilt)

(nog een keer het gebruik van een ombre achtergrondstof; mooi!)

Nog een Nederlands succes was er voor Antonia Hering, die voor haar
quilt "Baby Blues" een eerste prijs behaalde in de categorie Hand Quilted Quilts:

Als laatste nog een paar foto's van wat wellicht wel het mooiste patroon
is, dat ik ken, en die ik hier op mijn blog wil bewaren, om nog eens naar
terug te kijken. Ooit ben ik eraan begonnen, en het middenblok wordt echt
heel mooi, en dan komt er dus van alles tussendoor...: de Mountmellick
mysterie, de Palampore (die de vorm van een levenswerk gaat aannemen
inmiddels), maar eigenlijk is deze toch wel met stip de quilt, die ik echt
een keer wil gaan (af)maken. Phebe!!!
Hier in de versie van Chris Sudberry, en machinaal gequilt, maar nog
steeds een indrukwekkende schoonheid, dit ontwerp van Di Ford
(al mis ik wel een heel klein beetje het mannetje en vrouwtje op deze
quilt...).

Supermooi geappliceerd!

De Ohio Stars zijn ook zo leuk!

Ik ga gas geven aan de Palampore, en daarna eens heel goed nadenken,
wat de volgende uitdaging gaat worden...

Iedereen een heel fijn weekend gewenst! Ik heb begrepen, dat het
prachtig quiltweer wordt!