Klein(e) beertje(s)

De dagen vliegen voorbij, het is alweer november, en ik ben druk
met van-alles-en-nog-wat, maar vooral ben ik veel te vinden bij
ons nieuwe familielid, ons kleine beertje Daan:

Het gaat heel goed met hem, hij groeit als kool, hij is alleen wat
temperamentvoller dan zijn grote zus, en laat ook flink van zich horen,
al zou je dat op deze foto niet zeggen:

(hier huilt hij niet, maar geeuwt eens uitgebreid). Zijn zusje Floor moet
flink wennen aan de nieuwe situatie, dus is ze nu wat vaker hier bij oma,
zodat mama zich helemaal aan haar broertje kan wijden.
Maar oma-zijn blijft echt heel bijzonder, om het van zo dichtbij mee te
maken, en eigenlijk alleen de lusten en niet de lasten (nachtvoedingen,
liggen nog vers in mijn geheugen, al is dat toch echt 20 jaar geleden,
bij de jongste...) van zo'n klein mensje, net op de wereld, te mogen
beleven.

Op handwerkgebied ben ik eigenlijk met heel veel kleine klusjes
bezig. Ik heb zo'n 20 heel kleine besjes gemaakt voor Phebe, heel
veel snijwerk gedaan voor een nieuw tussendoor/makkelijk project
(waarover binnenkort meer), en de kasten in mijn hobbykamer
opgeruimd.
Daarbij kwam ik een paar werkstukken tegen, die echt bijna klaar
waren, maar waarvan ik de afwerking telkens uitstelde. Nu moesten ze
gewoon die kast uit!
Als eerste heb ik 2 stoffen pompoenen gemaakt, volgens een pakketje
van Bep, een werkje van een paar uurtjes, en met superleuk resultaat.
En daarvoor op de foto, met die breinaald zo gruwelijk door zijn
neus, zat een ander wezentje, dat ook wel eens afgemaakt wilde worden.

Het beertje volgens het patroon van zijmaakthet, dat nog steeds geen
neusje had, de stakker. Ik had hem gebreid van dunne sokkenwol en
het neusje moest van wol, die nog eens de helft dunner was. Gelukkig
had mijn moeder nog de kaartjes stopwol van mijn oma bewaard, en
daar heb ik het neusje van gebreid.
En na dan een ijverig middagje vullen en afwerken is hij ook helemaal
klaar, en ik vind hem echt een leukerdje geworden:

Ik weet nog niet, of ik nog kleertjes zal toevoegen, of alleen een kleine
shawl, daar ga ik nog even over nadenken.
Toen kwam ik in diezelfde kast ook mijn breirol tegen, waarop alleen
nog mijn initialen geborduurd moesten worden, in kruissteek over
de breisteekjes, en ook dat had ik nog nooit gedaan, dus ook dat
werd vrolijk uitgesteld. Gelijk maar aangepakt, en wat viel dat
mee, het was een werkje van niks, in een uurtje gepiept.

Dus dat gaf weer ruimte in de kast en ruimte voor even wat nieuws, want
ik had heel veel geluk, ik won de give-away van het blog van Marian!
Marian gaf een prachtig kruissteek-patroon weg, dat zij zelf al heeft
geborduurd, en dat afkomstig is uit een oude Knip-mode. En ik ben er
gelijk aan begonnen, want eigenlijk vind ik het wel een beetje een
Kerst-merklapje, met die lieve hertjes:

Ik borduur het met mijn favoriete kleur ossenbloedrood (DMC 221) op
linnen Cashel 28-count vintage-beige). Dus even niet zo bezig geweest
met de lapjes, maar meer met de draadjes!
En voor het slapen-gaan ligt er nog een heerlijk boek op het nachtkastje:

De nieuwste Nederlands-talige roman van Jennifer Chiaverini, "De Bruidsquilt",
een "feel-good" boek met een heel hoog quiltgehalte, waarbij ik altijd bedenk, hoe
geweldig het zou zijn als we hier in Nederland ook zoiets zouden hebben als
Elm Creek Quilts...
O ja, nieuwsgierig wat er in dat rode doosje links op de foto ligt?
Het is een mopshondje van zeep, te lief om te gebruiken!

Iedereen al vast een heel fijn weekend gewenst, met hopelijk eens wat
minder regen. Ik ga even boodschapjes doen en daarna weer gezellig
verder met mijn borduurtje.