Top van de Mountmellick is (eindelijk) helemaal klaar!!!

Na er anderhalf jaar aan gewerkt te hebben, ben ik zo blij om nu te
kunnen melden, dat de top van de "Mountmellick", de mysterie-quilt
van Di Ford, eindelijk helemaal klaar is!!!

Eigenlijk is ze al een paar weken af, maar het was heel moeilijk om
haar in zijn geheel op de foto te krijgen, en ook de juiste belichting
was erg moeilijk met het druilerige, sombere weer van de laatste tijd.
Buiten vond ik ook een behoorlijk risico, met gevaar van wegwaaien.
Dus excuses voor de niet heel erg goede foto's, maar ik wilde het zo
graag laten zien nu; een betere foto volgt nog als het heel binnenkort
weer lekker zonnig wordt.
Foto hierboven is genomen met hulp van mijn jongste dochter, en dat
valt niet mee als je maar zo'n 1.48 cm groot bent...
Hieronder nogmaals, maar dan liggend:

Wat een mega-klus is het geweest, deze quilt, waarvan ik natuurlijk van
tevoren niet wist, hoe zij ging worden. En omdat ik een mysterie pas een
echte mysterie vind, als ook de gebruikte stoffen een verrassing zijn, was
ook de kleur tot op het laatst een vaag gegeven. Maar uiteindelijk vind
ik haar echt bijzonder mooi geworden en is het een quilt, die ik zelf ook
zou hebben uitgezocht om te maken (op een paar kleine stofdetails na dan;
ik zou er bijvoorbeeld nooit meer de "wovens" in gebruiken, die zo enorm
irritant rafelen...).

Deze quilt was ook een quilt van twee "eerste keren", namelijk het
broderie-perse en het paperpiecen.
Het broderie-perse begon al direct bij het middenblok, en ik heb er
veel aandacht en tijd in gestopt om het zo mooi mogelijk te krijgen,
ook, omdat de stof van ondergrond en applicaties niet exact dezelfde
kleur had (wat essentieel is voor deze techniek), en omdat de
stof voor de applicaties best wel los geweven was en gemakkelijk
rafelde. Maar ik ben tevreden over het resultaat, en om het wat
persoonlijker te maken, stopte ik mijn boeketje in een ander vaasje,
dat ik zelf ontwierp.

Toen er in deel 3 opnieuw heel veel broderie-perse om de hoek kwam
kijken, met applicaties, die allemaal uit 3 delen zijn opgebouwd, heb ik
bijna het bijltje erbij neergegooid, want er kwam voor mijn gevoel geen eind
aan het werk. Om het wat afwisselender te maken, is er geen enkel bloemetje
hetzelfde; dat zorgt er bij mij voor, dat ik mijn interesse niet verlies.

Omdat ik het erg leuk vind om rondjes te appliceren, heb ik in deel 5 tussen
de "blaadjes" allemaal opgevulde nopjes toegevoegd, waardoor de quilt
ook meer "van mij" werd. Bovendien vind ik dit veel mooier dan het
oorspronkelijke plan, dat de blaadjes los van elkaar werden geappliceerd.
En de stof, die gebruikt werd voor het middenblok en het broderie-perse
komt hierin dan ook weer terug. Veel werk, maar hier ben ik bijzonder blij
mee.

In het bijna-laatste deel kwam die andere voor mij nieuwe techniek aan bod,
het paperpiecen. Nou, eerlijk is eerlijk, dat vind ik dus echt niet leuk! Eindeloos
heb ik papiertjes omgeregen en een volgende keer doe ik het zeker zonder
die papiertjes (als er al een volgende keer komt...). En hoe mooi ik medaillon-
quilts ook vind, het nadeel is natuurlijk, dat die buitenste randen zo lang zijn...
Ook hier heb ik weer 36 verschillende sterretjes gemaakt, gewoon om me
niet te gaan vervelen.

Uiteindelijk toegekomen aan de allerlaatste rand, liep ik tegen een enorm
probleem aan. In het instructiefilmpje met Di Ford op de website van Quiltmania
is Di heerlijk aan het schuiven met de stof voor de borders om tot een mooie,
symmetrische verdeling te komen, met vooral een mooi, zwart motief op de
hoeken. Probleem hier was alleen, dat er weinig te schuiven viel, want dat
liet de lengte van de stof gewoon niet toe. Hoe ik ook schoof, herschoof, her-
schikte en her-berekende, ik eindigde altijd met 3 mooie, overlopende hoeken,
maar met een vierde hoek, die er echt niet bij paste.
Maar toen kwam ik op de Singertjesdag bij Atelier Bep mijn "reddende engel"
tegen in de persoon van een heel lieve medequiltster, die deze quilt ook had
gemaakt, haar randstof niet had gebruikt, en hem mij heel gul toestuurde.
Bedankt lieve J.B.; zonder jou zou mijn Mountmellick er heel anders hebben
uitgezien!
Uiteindelijk is het helemaal goed gekomen met de hoeken:

Nu rest mij "alleen nog" het quilten, en de motieven en patronen, die ik
daarvoor wil gebruiken, heb ik al helemaal in mijn hoofd zitten.
Maar toch zal de Mountmellick nog moeten wachten, totdat ze gequilt
wordt, want ik wil deze quilt absoluut op mijn grote frame quilten.
Ik vind het echt een quilt "voor-aan-de-muur" en met zijn intensieve
applicatiewerk en alle andere kleine deeltjes, wil ik, dat de spanning
heel goed blijft tijdens het quilten, en dat het zo min mogelijk intrekt,
en dat gaat het beste op het frame. Maar het frame is nog bezet door
mijn "oefenlapje", dus de komende tijd ga ik wat meer tijd besteden
aan het quilten hiervan!

Ik kan concluderen, dat het veel werk was, het soms niet meeviel, maar
dat ik er geen spijt van heb en het zo weer zou doen, deze Mysteriequilt!
Lieve Di Ford, heel erg bedankt voor dit prachtige project, en wat een
verademing om te werken met maten, die echt perfect kloppen!!!