Pronken met andermans veren

Het wordt echt weer eens hoog tijd voor een blogje, want ik zie tot
mijn schaamte, dat het al weer 3 weken geleden is....
Maar er is echt niet zoveel spannends te melden, want ik besteed
op dit moment veel uurtjes aan het haken van het babydekentje.

Om op tijd klaar te zijn voor de komst van onze kleinzoon, heb ik uit-
gerekend, dat ik per week minstens 10 cm moet haken, en dat is best
veel, met 126 steken op een rij. Had mijn dochter nu maar een wieg-
maatje gewild, dan was ik misschien al klaar geweest...
Maar het is wel heel erg leuk om te doen en ik vind het resultaat ook
prachtig worden, kijk maar even van dichtbij (en mijn dochter weet
niet eens, dat ik een blog heb, dus het blijft een verrassing):

Natuurlijk haak ik niet alleen maar, want helemaal niet met lapjes in de
weer zijn, dat kan ik nu eenmaal niet. Naast mijn Civil War Bride ben ik
ook aan een ander, tamelijk prestigieus project begonnen, maar daarvan
laat ik volgende week de eerste foto's zien, omdat het nu nog te veel in
de voorbereidingsfase zit...

Wat ik wel kan, dat is pronken met andermans veren! Want het is voor
de quilters onder jullie misschien best leuk om te zien, waarmee de
dames van de Applicatie-Bee bezig zijn.
Zoals hier de prachtige top van Leanne's House van Anja:

En Janny werkt gestadig verder aan haar mandjes uit het boek "When
the Cold Wind Blows" van de dames van Blackbird Designs:

Ingrid (die niet bij de Bee is, maar in de winkel werkt) showde haar
indrukwekkende klaprozenquilt-in-wording:

En Ria kan (naast heel mooi patchen en appliceren) ook de fraaiste
dingen maken met de borduurmodule van haar Bernina-830.
Zoals deze omslag voor een map, met een driedimensionale iris:

En deze tas is ook van haar:

Iedereen alvast een heel fijn weekend gewenst! Het wordt hopelijk een
weekend met heel veel steekjes, zodat ik volgende week wat heb om te
laten zien. En we gaan ook een klein feestje vieren, met koffie-met-taart,
want mijn jongste DD heeft gisteren eindelijk haar rijbewijs gehaald en
is daar terecht heel erg blij mee, want het was al de 4e keer, dat ze het
examen deed en de wanhoop sloeg al toe.
En zaterdag heb ik een spannend uitje voor de boeg, want het nieuwe
vriendje van deze zelfde dochter woont in Goirle, en daar ga ik heen,
en laat dat nou heel dicht bij Tilburg liggen, waar een quiltwinkel is,
waar ik nog nooit ben geweest... 

Ik kan beginnen!

Ik kan beginnen, want de wol is binnen....
En het is prachtig, zacht en mooi en lief:

De kleurtjes gekozen na voorzichtig informeren bij mijn dochter. Het zijn
uiteindelijk deze 3 kleuren geworden, dus wit, lichtgrijs en ijsblauw. En
het wordt een gehaakte ripple-blanket voor ons kleinzoontje, dat als
alles goed gaat in de eerste week van oktober wordt geboren. Dus Floor
krijgt een klein babybroertje, en ik heb hem al in actie mogen zien,
omdat ik meemocht voor de 20-weken echo. Wat een bijzondere en
ontroerende ervaring! Heel beweeglijk, helemaal compleet en duidelijk
een jongetje...

Verder is het hier heel erg rustig op handwerk-gebied, want met dit mooie
weer wordt er hier volop gewerkt aan de tuin, en al die mannen hebben
 heel wat eten en vooral drinken nodig, want de tegels wegen maar liefst
45 kilo per stuk.

De bestrating ligt er al voor een heel groot deel in:

Maar er moet nog veel meer gebeuren.

De muur op de foto hierboven is eigenlijk mijn "doorn-in-het-oog".
Het is de zijgevel van onze achterburen, aan de onderkant nog wel aardig,
met gemetselde steentjes, maar daarboven, nog net te zien in de linker-
bovenhoek, een (echt niet mooie) kleur fel zeegroen. Wij kijken hierop
vanuit ons terras, woonkamer en eethoek en eigenlijk is dit de reden,
waarom ik heel graag wil verhuizen, maar ja, de huizenmarktcrisis
gooit flink roet in het eten. Ik blijf voorlopig maar even verder
dromen van een lief, klein huisje, ergens hier in de polder van de
Hoeksche Waard.
Maar de bedoeling is nu, dat voor deze muur DH een soort over-
kapping-met-berging gaat maken, van hout, waar ik straks heerlijk
kan gaan zitten quilten. Ik hoop, dat dat deze zomer nog gaat lukken!

Na het bestraten zijn eerst de borders aan de beurt, want met dit
warme weer probeer ik zoveel mogelijk van de planten, die in
afwachting van de nieuwe borders even tussen andere planten zijn
geparkeerd, in leven te houden met regelmatige bakken water.
Kijk, hoe zwaar mijn Annabelle's het hebben:

De enige, die van de huidige situatie geniet, is Lotus. Zij denkt, dat wij
speciaal voor haar een klein strandje hebben aangelegd, waarin ze heerlijk
kuilen kan graven. Van haar mag het best zo blijven!